จัดกลุ่มสำนวนที่ใช้บ่อยตามสถานการณ์ เช่น การซื้อขาย ("ราคาเท่าไร" ), การถามทาง ("ไปที่นี่จะใช้เวลาเท่าไร" ), การทานอาหาร หรือการสื่อสารสังคม โดยใช้วิธี Role-play (แสดงบทบาท) ในสถานการณ์ที่จัดทำขึ้นอย่างสมจริง เพื่อฝึกใช้สำนวนในสภาวะจริงหรือสมมติฐาน เพื่อเพิ่มความ Competent ในภาษาไทย

การเพิ่มความสามารถในการ słharkภาษาไทยต้องใช้ตัวสื่อหลากหลาย เช่น ฟังเพลงไทย หรือหนังสือ-Thai เพื่อฝึก语感 ในขณะที่ฟังชุดเรียน หรือข่าวไทยอย่างมีจุดมุ่งหมาย (精听) โดยตัดสินใจทุกประโยคเพื่อคุ้นเคยกับปัญหาการกล吞咽 (吞音) หรือการผสมสียง (连读) และใช้วิธี "影子跟读法" (跟读ทันที) เพื่อคุ้นเคยกับความเร็วของภาษาไทยและรูปแบบการอ่าน

ไวยากรณ์ภาษาไทยมีลำดับประมาณคือ "ประธาน-กิริยา-วัตถุ" แต่ส่วนผสมที่ใช้修饰 หมายถึง คำคุณศัพท์หรือคำบ่งบอกตำแหน่ง มักอยู่หลังคำนั้น ๆ เช่น "ผมชอบอาหารไทย" (ฉันชอบอาหารไทย) โดย "อาหารไทย" คือ คำ修饰 หลังคำนั้น การเรียนรู้ให้มีการวิเคราะห์โครงสร้างของประโยคจำนวนมาก เพื่อสังเกตุลำดับและกฎของไวยากรณ์ พร้อมทั้งฝึกเขียนประโยคเพื่อช่วยอยู่ในความทรงจำ

สловаภาษาไทยส่วนใหญ่ประกอบด้วยรากศัพท์และ 접두어/접ท้าย การที่รู้จักรากศัพท์ชักดังจะช่วยขยายที่รู้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ เช่น รากศัพท์ "คิด" หมายถึง "คิด/คducerา" และเมื่อเพิ่ม접头어/접ท้ายจะได้คำผสม เช่น "คิดถึง" (คิดถึง) หรือ "คิดว่ามันจะเป็นอย่างไร" (คิดว่ามันจะเป็นอย่างไร) การรวบรวมที่มีรากศัพท์เดียวกันจะช่วยให้มีความจำที่ดีขึ้น

ตัวอักษรภาษาไทยมีจำนวนมากและลักษณะเฉพาะตัว ซึ่งมีกฎการอ่านที่ซับซ้อน เช่น มีพยัญชนะสูง/ต่ำ และสระยาว/สั้น การผสมผสานของพยัญชนะและสระจะส่งผลต่ออุทพันธ์เสียง เช่น เมื่อพยัญชนะสูง kết합กับสระสั้นและอักษรตำแหน่งสุดท้ายที่เป็นอักษรหardsound จะให้สียงตอนที่ 4 การเรียนรู้ให้มีการฝึกอ่านอักษรอย่างต่อเนื่อง โดยใช้สคertosล้อเพื่อช่วยจำและแยกความแตกต่างของสียงที่容易สับสน เพื่อหาความเข้าใจกับกฎการอ่าน